Kadına Şiddet Gösteren İnsanların Psikolojisi

Bildiğiniz gibi ülkemizde ve dünyanın birçok yerinde, erkeklerin kadınlara şiddet uyguladığı bir gerçekle maalesef karşı karşıyayız. Kadınlara şiddet gösteren erkeklere, toplum ve bireyler olarak elbette ki duygusal yaklaşıyoruz ve zaman zaman öfkeleniyoruz. Bu çok normal bir durum elbette, izlediğimiz görüntülerden tutun, gündelik hayatımızda karşılaştığımız o şiddet tablosu, bizi empati yapmaya itiyor ve darp edilen kadının yerine kendimizi koyduğumuzda, darp eden erkeğe karşı büyük bir kin tutuyoruz. 

Aslına bakarsak kadına şiddet gösteren insanlar, temelde şiddet eğilimi olan insanlardır. Yani burada kadına şiddet ile hayvanlara şiddet veya diğer insanlara şiddeti ayırmamız pek mümkün değil. İlerleyen satırlarda bunun ne demek olduğunu anlayacaksınız.

Baktığımız zaman, hiç tanımadığı kadınlara veya aile fertlerinden herhangi bir kadına şiddet gösteren insanlar, geçmişte yaşadığı travmalar sonucunda bunları yapıyor. Yani, eğer büyüdüğü ortamda aile içi şiddet var ise, (psikolojik şiddet, fiziksel şiddet…) bu kişi şiddete meyilli bir hal alıyor. Düşünün, çocuksunuz ve evinizde anne ile babanız tartışıyor, belki babanız annenizi darp ediyor, belki de anneniz babanızı, hiç fark etmez! Çocukluk çağlarında beynin gelişimi çok hızlı olduğu için ve beyin çok hızlı öğrendiği için, ailesi içerisinde yaşanan durumları, bu yaşanan durumların sebebini ve sonucunu, aile üyelerinin davranışlarından öğreniyor. Diyelim ki anne, babanın istemediği bir şey yapıyor ve bu sebeple baba, anneyi darp ediyor. Çocuk bu durumu gördüğü zaman kendi kafasında bir sebep sonuç ilişkisi kuruyor ve bunu hafızaya kaydediyor. Beyinde bu eğilimi gösterebilecek sinapslar oluşuyor ve o çocuk ilerleyen yaşlarda, eğer böyle bir durum ile karşılaşırsa (istemediği bir şeyin yapılması) babasının davranışı bilinçaltında gündeme geliyor ve ayna nöronları sayesinde kaydettiği bu bilgiyi kullanmaya başlıyor. Yani, çözemediği durumlarda konuşmak ve anlaşmak, anlamak yerinde rol model aldığı babayı taklit ediyor.

Baçte

Kadına şiddet gösteren insanların, temelde neden diğer cinsiyetteki insanlara veya hayvanlara gösterilen şiddetten farklı kategorize edilmemesi gerektiğinin sebebi ise, hepsinin ortak yönünün çocukluk yıllarına dayanmasıdır. Şiddet eğilimi herhangi bir cinsiyete veya canlıya yönelik olsa da, temelinde bazı sorunları çözememenin sonucu olarak ortaya çıkar. Kimi zaman hayvanlara şiddette de bu böyledir. Kişi çocukken, hayvanlara karşı bir travma yaşamıştır veya ailesinin hayvanlara karşı şiddet uyguladığını görmüştür ve bu davranışı yine sebep sonuç ilişkisine temellendirerek öğrenmiştir. İlerleyen yaşlarda ise bilinçaltında yatan bu bilgiyi kullanıyordur ve belki de yaptığının yanlış olduğunu fark etmiyordur bile!

Erkeklerin kadına şiddet göstermesinin birçok sebebi vardır elbette. Ben bir diğer sebebine değinmek istiyorum. İçsel eksiklik yaşan ve kendisiyle barışık olmayan erkek, kendisine duyduğu öfkeyi muhtemelen uzun süre bastırmış olur. Bunun neticesinde ise, bu öfkeyi kendisine kusamadığı için, bir başkasına kusmak durumunda bırakır kendisini. Bu öfkeyi kusmak zorundadır, yıllarca içinde tutması pek zordur. Kendisine kusamadığı için de, zayıf gördüğü insanlara saldırarak yapar bunu.

“Darp etmesinin sebebi ne olursa olsun, asla ve asla darp etmesini onaylamıyorum, onaylayanları da sonuna kadar kınıyorum!”

İşte bu erkeğin zayıf gördüğü insanlar da, maalesef genelde kadın oluyor. Kendisini savunamayan kadınlara saldıran bu dangalaklar, yaptıkları şeyle bir de gurur duyuyorlar. Kendi içlerinde keyif alıyorlar, keyif almalarının sebebi ise, güçlerini ortaya koymuş olmaları! Gücünü zayıf bir insan üzerinde göstermenin verdiği geçici keyfi yaşıyorlar.

“Zayıf insandan kastım, kadınlar değildir. Fiziksel olarak birçok güçlü erkek, fiziksel olarak zayıf erkekler üzerinde de güç gösterisi yapıyorlar, hatırlayalım!”

Tek çözüm yolunu şiddet olarak gören insanların eğitimsiz oldukları aşikardır.  Ebeveynleri kendilerini çocukluk çağlarında eğitmemiş ve bu insanlar çocukluk çağlarında çözmeye çalıştıkları problemleri şiddet ile çözen diğer çocukları gördüklerinde, bu durum onlar için normalleşmiştir. İşte temel sorun da budur aslında, eğitim!

Eğitim derken, tabii ki okullarda verilen eğitimlerden bahsetmiyorum. Söylemek istediğim, ailelerin ve toplumların eğitilmesi lazım ki, onlardan sonra gelecek jenerasyon da eğitilebilsin. Ama baktığımız zaman, birçok aile büyüğü, kendi çocuklarını eğitememiştir ve bugün biz bu sorunlarla karşı karşıyayız. Ve bu eğitim, bizzat ebeveynler tarafından verilebilir. Çocuğun nerede nasıl davranması gerektiği, sorunları çözme becerisi ve hayata bakışı, vizyonu maalesef aile büyüklerinin elindedir ki, birçok aile bu vizyonu çocuklarına kazandıramamıştır.

Bu dallamalar da bilinçsiz ebeveynlerin meyveleridir!