Bu hayata niye geldim ki ben, her şey bu kadar kötü gidiyorken, insanlar benim aksime bu kadar mutluyken, benim mutsuz olmam… Bu adalet mi cidden? Eğer adalet buysa, batsın be böyle adalet! Anlamıyorum abi ya, anlamıyorum, bir insanın hayatında hiç bir şey iyi gitmez mi? Bir insanın hayatında hiç mi güzel şeyler olmaz? Bakıyorum etrafıma, herkesin elini tutabildiği bir sevdiği var, herkesin yüzü gülüyor, insanlar birbirlerine değer veriyor, birlikte vakit geçiyorlar; bir de bana bak! Çevremde dertleşebileceğim bir arkadaşım bile yok! Sabah akşam yalnızım, ben istemez miydim arkadaşlarımın olmasını? Ama ne arayan var ne soran, insanlar birbirlerini bir şeyler yapmak için bir yerlere davet ediyorlar, plan yapıyorlar. Benimse davet edebilecek hiç kimse yok yanımda. Dışarı çıksam, tek başıma ne yapacağım? Bir kafeye otursam, tek başıma oturamam, insanların benim hakkımda “yalnız galiba!” diye düşünmesindense dışarı adımımı atmam daha iyi. İnsanların diline düşmek gibi bir derdim yok!